Na de opleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening aan de Hogeschool van Amsterdam ben ik in de jeugdzorg gaan werken met kinderen met een ontwikkelingsstoornis. Hierop volgde een carrière (onder andere) als gezins- en ouderbegeleider, kwaliteitscoördinator en opleidingscoördinator. In deze functies heb ik mij gespecialiseerd in het werken met kinderen met een autisme spectrum stoornis, ADHD, hechtingsproblematiek en andere ontwikkelingsstoornissen.

Tijdens het begeleiden van kinderen ging ik op zoek naar de sterke kanten van het kind, om dan samen vanuit plezier vaardigheden te versterken. Deze vaardigheden hadden voornamelijk te maken met emotie-regulatie, weerbaarheid, sociale vaardigheden of zelfredzaamheid. Als ouderbegeleider heb ik ouders ondersteund door hen (middels psycho-educatie) inzicht te geven in het gedrag van hun kind. Vervolgens gingen we samen op zoek naar de beste aanpak voor het kind en hoe ouders als team kunnen samenwerken. Hiervoor zet je altijd een aantal middelen (tegelijkertijd) in: het geweldloos verzet, Geef me de Vijf, oplossingsgericht en competentiegericht werken. In het werken met gezinnen doe je dit altijd systemisch: je kijkt naar het geheel en zet in wat nodig is om het gezin verder te helpen.

Ik heb gezinnen mogen ondersteunen bij hun meest waardevolle bezit: hun kind, hun gezin. Dit vind ik iets heel bijzonders, omdat je gezinnen meemaakt als zij kwetsbaar zijn. Het is voor ouders een grote stap om iemand toe te laten en in vertrouwen te nemen. Op het moment dat dit lukt, kun je vanuit teamwork en positiviteit gaan samenwerken. Een aantal dingen zijn in dit proces onmisbaar: vastberadenheid, geduld, aandacht en een dosis onverwoestbaar optimisme; namelijk geloven dat het anders kan, ook al lijkt dat nu ongrijpbaar. En het doel is altijd hetzelfde: zorgen dat het kind weer lekker in zijn/haar vel zit en dat ouders in hun kracht worden gezet. 

In de coördinerende functies heb ik ervaren wat er allemaal nodig is om een zorgtraject in goede banen te leiden: de zorgadministratie, samenwerkingen met gemeentes, evaluaties en het betrekken van alle belangrijke partijen (school, familie en andere hulpverleningsinstanties). Vanuit het Expertise Team keken we wat organisatie-breed nodig was om de beste zorg te leveren aan gezinnen. Dit resulteerde in het maken van beleid en dit vervolgens binnen de organisatie uit te voeren. Als opleidingscoördinator heb ik intervisie gegeven, trainingen opgezet/gegeven en het Traineeship geleid. Bij dit laatste heb ik young professionals mogen coachen en klaarstomen voor het werk in het veld. Samen keken we naar de persoonlijke en professionele uitdagingen en wat hij/zij nodig heeft om hier mee om te gaan, bijvoorbeeld in de vorm van meer kennis of gesprekstechnieken.

Vanuit de jeugdzorg zag ik hoe intensief de zorg voor een kind met een extra ontwikkelingsbehoefte kan zijn. Ouders kunnen vaak niet terugvallen op hun netwerk of een oppas uit de buurt. Ik geloof in kwaliteit boven kwantiteit: dus door soms even gesteund te worden in de zorg voor jouw kind, kun je energie sparen die je op een later moment beter en met meer positieve aandacht terug kunt geven. Uiteindelijk is deze aandacht van ouders het allerbelangrijkst voor een kind. 

Daarom startte ik Fier. Want een kind gelukkig en met plezier laten opgroeien hoef je niet alleen te doen. Dit doen we samen.